شهید منصور باقری دلاورمردی از تبار عاشقان حسین(علیه السلام) و رهروان ایشان که در یکی از روزهای زیبای خداوند در تیر ماه سال 1346 در آبادان و در خانواده‌ای مذهبی، متدین و روستایی که اصالتاً از اهالی دیزآباد از توابع شهرستان اراک بودند، دیده به جهان هستی گشود .

دوران کودکی‌اش را در کنار پدر و مادر به آموزش و یادگیری سپری کرد، روزها را در کنار پدر به کار و تلاش در مزرعه و به یادگیری استقامت و ایستادگی گذراند و شب‌ها را با مادر به آموزش قرآن و آموختن راه و روش زندگی سپری کرد تا هفت ساله شد و برای کسب علم و دانش پای به مدرسه گذاشت. منصور علاوه بر آن که کار می‌کرد، درسش را هم می‌خواند. عاشق درس خواندن بود ولی متاسفانه به خاطر مشکلات آن زمان در روستاها و نبود معلم و کمبود امکانات تا ششم ابتدایی بیشتر به تحصیل ادامه نداد و مجبور به ترک تحصیل شد و بعد از ترک تحصیل به کار آزاد، روی آورد تا در امرار معاش خانواده کمکی شایان کرده باشد. شغلش کفاشی بود. به پدر و مادر بسیار می‌رسید. بسیار خوش اخلاق بود و به همه احترام می‌گذاشت.

شهید منصور باقری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ‌و آغاز جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی و داوطلب راهی جبهه‌های نور علیه ظلمت شد. در زمان شهادتش حدود 18سال داشت. در طول مدتی که در جبهه بود، سه دفعه مجروح شد که دفعه سوم به شهادتش منجر شد. ایشان در منطقه حاج عمران عراق خدمت می‌کرد. او در نهایت مظلومیت، وقتی که تک تیرانداز سپاه اسلام در جندالله سپاه بانه شد و حدود سه ماه و نیم به خدمت مشغول بود، در منطقه بانه کردستان بر اثر اصابت تیر به سر و پهلو مجروح و در بیمارستان تبریز به شهادت می‌رسد. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک می‌سپارند.